Buuu buuu, Buka!

I znowu krótko i telegraficznie, bo okres przedświąteczny zabiegany i pracowity jest. Ale ja się jeszcze rozpiszę, rozwinę, zobaczycie! 

Zacznę od wyznań intymnych - jestem absolutną fanką Muminków od lat wielu. Książki uważam za totalnie idealne i bronić ich jestem gotowa przed każdym. 

Oczywiście dziecko me musiało też pokochać muminki, a miłość ta trwa już długo i jest dość trwała jak na Marcelinę. 
I jak już mowa o muminkach i o dzieciach, to musi pojawić się koszmar dzieciństwa - Buka. Jako że moją Borówkę postać ta fascynuje raczej niż straszy, postanowiłam, że w tym roku pod choinką zjawi się właśnie Buka. A że jest w rodzinie jeszcze jedna fanka potworów różnych, Buka się rozmnożyła i obecnie w kątach mojego domu czają się dwa fioletowe potwory.Przedstawiam niegroźne i miękkie Buki dwie:

Kawałek fioletowej tkaniny znalezionej w rodzinnym domu, filc i trochę ręcznego szycia. Buki gotowe do przytulania. A może ktoś jeszcze chciałby takiego miłego potwora?:)

Zwierzę w użyciu

Krótko i konkretnie będzie - ostatnio dzieje się dużo, dużo dobrego w dodatku. Funkcjonuję w trybie nadaktywnej mamy, robiąc wiele rzeczy jednocześnie i jest mi z tym cudownie. I dlatego pierwsze dzieła na blogu dopiero teraz. 

Co prawda pierwszy wpis miał być o majtkach, ale może to nie jest najlepszy pomysł, żeby tak od razu bielizną świecić ;) 

Zacznę zatem od zwierza w użyciu. Dwa żyrafowe przytulaki dziecięce powstały niedawno w moim mini kąciku krawieckim. Recykling totalny, bo wykonane są z poszewki na poduszkę i resztek tasiemek po innych projektach szyciowych. Przedstawiam zatem Panią Żyrafę o dwóch obliczach i żyrafę w drodze:

Przeczuwam, że powstanie więcej takich przytulanek, bo szyło się lekko i przyjemnie, a i poszewki jeszcze trochę zostało :) 

Tu i teraz

Stało się - zaczynam tworzyć swoje miejsce w sieci. Miejsce Ma-łgorzaty i jej ma-szyny do szycia. I guzików oczywiście.

Dziś krótko, bo przecież nikt nie czyta tych pierwszych wpisów na blogach. I dlatego, że z kolejnymi wpisami poznacie lepiej i mnie i moje wytwory :)


A guziki? To moje ulubione wspomnienie z dzieciństwa. Zawsze, gdy odwiedzałam babcię wyciągałam spod jej łóżka metalową puszkę po ciastkach, wypełnioną po brzegi kolorowymi guzikami. A później skradałam się do starego Singera, którego pokrywa przypominała mi ciasto czekoladowe... ale i na tę historię przyjdzie czas :)

Mało oficjalnie i zdecydowanie ciepło witam w moim twórczym zakątku,
Ma.